8. Konieczność afirmacji w świecie pełnym bólu
Bywa często tak, ze rodzice, małżonkowie, a nawet dzieci mówią sobie nawzajem: „Och, przecież wiedzą, ze ich lubię” albo: „Wiedzą, ze jestem wdzięczny i doceniam to, ze to, co robią”. Otóż nie, nie wiedzą, dopóki nie okażemy im tych uczuć! „ Wiedzą, ze ich lubię” to jedno z tych założeń przyjmowanych z góry, w rezultacie których żyjemy obok siebie, zastanawiając się, czy ktoś nas lubi czy nie lubi. Wyrażanie uczuć musi wypływać z głębokiego przeświadczenia.
Afirmacji nigdy za wiele. Jej wystarczająca obecność w życiu danej osoby wzmacnia pewność siebie, które to uczucie przekaże ona innym. Musimy wiedzieć, ze jesteśmy kochani, i kochać innych. Żyjemy w świecie nieustannie podważającym poczucie istniejącego w nas dobra. Słyszymy potępiające oświadczenia zgorzkniałych ludzi: „Nikomu nie można zaufać”, „Wszyscy dokoła śpią”, „Każdy chce tylko zbić forsę”. Codziennie słyszymy dokoła krytykę, słuszną lub niesłuszną. Bez afirmacji ze strony osób znaczących w naszym życiu negatywne odczucia i samokrytycyzm zdominują nas. Gdy nie zaznajemy afirmacji, jeśli krytycyzm i negacja są wszystkim, co słyszymy, zaczynamy się zastanawiać: „Co się ze mną dzieje?” Ponadto, jeśli aprobujemy się nawzajem, jesteśmy bardziej wiarygodni, gdy przychodzi czas na krytykę i różnice zdań. Równowaga pomiędzy pochwałami i zdrową krytyką decyduje o dobrym porozumieniu się, a zatem o dobrym związku.
We wzajemnej aprobacie objawia się prawdziwa bezwarunkowa miłość, którą darzy nas Bóg. Afirmacja bliźniego to szerzenie chrześcijańskiego przesłania w świecie pełnym bólu w sposób efektywny i praktyczny. Bóg obwieszcza swą bezwarunkową miłość poprzez ludzi, głównie wtedy, kiedy afirmują siebie nawzajem. [c.d.n.]
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis
myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca ▪ mens cordis ▪ myśl serca
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○
53 ○●○ Jeśli uprzytomnię sobie potrzebę afirmacji i przyznam się do niej, będę bardziej świadomy jej istnienia u innych ludzi.
54 ○●○ Ból tak nie boli, jak nie znosisz go sam.
55 ○●○ Dzień po dniu, musimy przekraczać naszą przeszłość, aby żyć i być ludźmi.
_ __ ___ ____ _____ ______ ____________ _______________... cum Deo !
|