m. b. drozd
_
psalm 23 - ‘ Sady dziecinne ’
- Bratu Zenonowi
▪
Sady dziecinne
łzami pajęczyn
mówią coś do mnie -
złotem jabłoni,
wiśni szkarłatem,
liśćmi trzepocząc.
Woń mnie przenika,
woń mnie ogarnia
niby biblijna
oliwna magia,
wiatrem słów dobrych,
wiatrem poranka.
Marzę i jestem,
jestem i marzę
mgłą łagodności -
duszy pragnieniem
poznaję ciszę
a w niej obecność
i tam zanikam,
czy Ktoś się rodzi?
W tej baśni życia
czuję, ze jestem
monadą* trwałą,
monadą wieczną,
która gdzieś płynie,
która chce dotrzeć
na strunach czasu
do Ciebie.
[ o6. o2. 2o11 ]
______
* Monada:
1. W pewnych systemach filozoficznych jest substancją prostą, podstawową jednostką. Według filozofów elementarny składnik rzeczywistości, najmniejsza jednostka metafizyczna, składnik wszechświata. Pitagorejczycy twierdzili, ze jest jednostką matematyczną będącą podstawą wszechświata. Według Leibniza – substancja niematerialna, niepodzielna, niedostępna żadnym oddziaływaniom zewnętrznym.
2. Monady – byty duchowe; nie mają charakteru czasowego (nie mogą powstawać w sposób naturalny drogą złożenia ani rozkładać się, ale mogą być w jednej chwili w całości unicestwione lub stworzone) ani przestrzennego:
"Tam zaś, gdzie nie ma części, nie jest możliwa ani rozciągłość, ani kształt, ani podzielność. Monady te są tedy właściwymi atomami natury i jednym słowem pierwiastkami rzeczy." (G. W. Leibniz, Monadologia, , teza nr 3.)
Jest ich niepoliczalnie wiele, a każda z nich jest autonomiczna (Monady są bezokienne – nie maja kontaktu między sobą). Każda monada jest indywidualnością i odzwierciedleniem Kosmosu. Każda monada posiada świadomość w jej najbardziej podstawowym sensie - jako perspektywę, jako dążenia i postrzeżenia. Leibniz opisuje to w następujący sposób:
„Podobnie jak miasto z różnych stron oglądane wydaje się coraz to inne i stanowi jakby zwielokrotniony perspektywicznie widok, tak dzięki nieskończonej mnogości substancji prostych tyle samo jest jakby rozmaitych wszechświatów, które są wszelako widokami tego samego wszechświata odpowiadającymi rozmaitym punktom widzenia każdej monady” (Cyt. za: A. Renaut, Era jednostki – przyczynek do historii podmiotowości, tłum. D. Leszczyński, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2001, s. 44)
_ __ ___ ____ _____ ______ ___________ ________ ... święta ta Noc ...
|