anna rudawcowa [ 1905 - 1981 ]
_
kraina dziewięćdziesiąta ósma: „ Pantofelki słonka ”
┌ ┘
Zapłakało kiedyś słonko,
Zapłakało srebrną rosą,
- Kto uszyje mi trzewiczki?
Nie chcę już wędrować boso.
Mam czuprynkę całą złotą
Mam promienne, jasne oczy,
Mam na sobie płaszcz wspaniały,
Tylko nóżki ciągle moczę.
Cóż mi z płaszcza, cóż z sukienki,
Co mi z moich pięknych włosów,
Gdy po deszczu po kałużach
Muszę zawsze chodzić boso!
Usłyszała dobra wiosna
Ten słoneczka lament wielki
I już z kwiatów najpiękniejszych
Szyje cudne pantofelki.
Roześmiało się słoneczko
Znów pogodne, znów radosne
I włożyło na swe nóżki
Podarunek dobrej wiosny.
_ __ ___ ____ _____ ______ ______ ... świat bez dzieci byłby nudny !
|